Gabber Movie




Stuntwerk

Voor een oversteek ben ik altijd een beetje gespannen. Het maakt niet uit wat het weer is, hoe de wind waait of hoe lang de oversteek is. Inmiddels weet ik wel hoe het is om op een oceaan te zeilen maar toch is er die spanning, die overigens snel verdwenen is zodra ik buitengaats ben. Het gevoel heeft te maken met de gevaren die een oversteek met zich meebrengen maar het is ook een soort enthousiasme om weer een nieuwe stukje aarde te ontdekken. Ergens aankomen en wegvaren is voor mij het leukst. Het zeilen zelf kan heerlijk zijn maar over het algemeen ben ik vanaf de eerste dag van een oversteek de te zeilen mijlen al aan het aftellen. Zeker als solozeilers is je wereld wel heel klein en bovendien valt er op zee niet zoveel te doen. Klaverjassen tegen de Ipad, sudoku's maken, films kijken, gitaar spelen en schrijven is wel even leuk maar niet de hele dag. Wat ik ook doe is vissen. Ik vind het een leuke bezigheid maar stel je er niet te veel bij voor. Ik gooit een lijn overboord en af en toe voel ik even aan de visdraad om te controleren of je beet hebt. Ik ben geen goede visser en dat verklaart waarschijnlijk waarom ik niet veel vang.
Dan zijn er nog een aantal andere dieren die glans kunnen geven aan een dag. Het komt niet zo vaak voor maar het blijft geweldig om dolfijnen of walvissen rond je boot te hebben. Andere dieren die je regelmatig ziet zijn vliegende vissen en vogels. Vliegende vissen vliegen niet maar kunnen uitstekend zweven, 50 tot 100 meter overbruggen ze zomaar. Vogels kunnen zeer vermakelijk zijn. Overdag scheren ze over het water en vangen af en toe een visje en tegen de avond zoeken ze een plek om te slapen. Ze kunnen gewoon op de golven overnachten maar op een boot blijkt toch hun voorkeur te hebben. Tijdens mijn tocht van Majuro naar Guam kreeg ik bezoek van een zwartkopmeeuw. De vogel probeerde te landen op de zaling maar dat bleek, vanwege een schommelende boot, nog niet zo eenvoudig. Na meerdere pogingen was het dan toch gelukt maar het tweede probleem diende zich aan. Hoe krijg je voldoende houvast op een gladde zaling? Het was een interessante worsteling om naar te kijken. Ik zat in de kuip en zag de arme vogel erg zijn best doen om te blijven zitten maar helaas zonder succes. Hij viel en kwam met één poot vast te zitten tussen 2 vlaggenlijnen. Op de kop gleed hij naar beneden en met klapperende vleugels deed hij een poging om weg te vliegen. Ik zag het allemaal gebeuren maar omdat ik in de kuip aan bakboord zat, en de vogel aan stuurboord naar beneden gleed kon ik de landing niet zien. Duidelijk was wel dat dergelijk stuntwerk vermoedelijk een slechte afloop zou hebben. Snel ging ik staan om te kijken hoe erg het was. Het tegendeel bleek echter het geval te zijn. De poot was weer los en de val was gebroken door het gescheurde grootzeil dat nog in het gangboord lag. De vogel zat alweer rechtop en schudde met zijn lichaam om een comfortabel plekje in het zeil te maken. Ik gluurde om het hoekje van de doghouse en we keken elkaar aan. De vogel zal vermoedelijk iets gedacht hebben in de trend van: 'Ik weet niet wie jij bent maar ik blijf hier voorlopig zitten.' De volgende morgen vertrok hij weer, volledig fit voor weer een dag jagen.

Ruud



Naar boven